Mijn beeld van de Tweede Wereldoorlog is zeker bijgesteld ten opzichte van maanden geleden. Het beeld wat ik had was gebaseerd op het beeld van wat mij was aangeleerd tijdens de geschiedenislessen van vroeger en wat ik eerder had gehoord van mijn familie. Ook informatie welke ik had vernomen bij bijvoorbeeld het bezoek aan kampen en musea gaf mij een bepaald beeld. In ieder geval, het beeld is nu meer veranderd ten aanzien van de diepere kennis die ik tijdens de lessen hebben opgedaan en de bezoeken aan de locaties. Mijn kennis die ik had ten opzichte van de periode voor de Minor is verdiept en minder oppervlakkig. Ik bedoel dit voornamelijk op het gebied van daders en slachtoffers. Ik kan nu, anderen die in die tijd leefden, scharen onder het kopje omstanders, daders en slachtoffers. Zo zie ik dat veel ouderen zich zichzelf altijd zagen als slachtoffers terwijl zij niet konden inzien dat anderen het misschien wel veel erger hadden dan zij. Natuurlijk wil ik niet bagatelliseren maar dit is wel hoe het op mij overkwam en welk beeld ik had van de oorlog. In ieder geval zijn mijn inzichten nu veranderd. Ik denk dat ik de grote lijnen nu pas begrijp. Voor veel mensen is er nog steeds onbegrip hoe het kan dat dat mensen destijds zover zijn gegaan en het hebben kunnen laten gebeuren dat er een holocaust werd veroorzaakt. Door de afgelopen maanden kan ik grotendeels begrijpen waarom mensen zo ver zijn gegaan. Niet dat ik nu pas begrijp waarom er oorlog is geweest met deze gevolgen en in deze omvang. Maar ik kan nu wel inzien welke stappen er nodig zijn geweest om tot dit dieptepunt te komen. Het baart mij dan ook wel zorgen dat ik vaak zie en hoor: Dit nooit meer. Maar ondertussen zie ik dat de wereld momenteel aan het veranderen is en dat een soortgelijk iets best zomaar nog eens kan gebeuren. Nu heden ten dage, 2024, vinden nog steeds de praktijken van concentratiekampen plaats maar de wereld doet niets om eigen politieke belangen. Misschien heeft Nederland nog wel met het meest boter op hun hoofd zoals de geschiedenis van ons land heeft aangetoond tijdens deze Minor. Kijk maar de relatie met naar China die Oeigoeren en heropvoedingskampen stopt en hoe in Rusland de bevolking klein wordt gehouden door politieke tegenstanders in gevangeniskampen te stoppen. Het feit is dat ik me steeds meer bewust word dat de geschiedenis zich gedeeltelijk herhaald en dat we er blijkbaar niets van hebben geleerd.
Het is helaas niet voor iedereen weggelegd om deze Minor te volgen zodat men een helderder beeld krijgt van hetgeen zich heeft afgespeeld en wat daar allemaal voor belang achter zat. Eigenlijk zouden we allemaal hetzelfde begrip en de kenmerken moeten kunnen zien van de lijnen van toen in vergelijking tot nu. Mijn kennis van De Tweede Wereldoorlog is nu verdiept en verbreed. En het blijkt dat de geschiedenis niet alleen maar bestaan uit slachtoffers maar ook als daders en omstanders. Door het volgen van deze minor heb ik breder beeld van, verschillende aspecten, van de lijnen die zich toen afspeelden, ontwikkeld. Elke kant werd belicht en dat vond ik heel interessant. Misschien vond ik de hele psychologische en sociologische kant van dit onderwerp wel het meest interessant. Na de excursie België hebben we het gehad over de opkomst van Hitler en zijn Nationalisme en hoe het mogelijk was dat de rechtstaat zo ver kon gaan. Dit is een onderwerp waar ik lang bij kan blijven stilstaan. Daarnaast vond ik het ook heel interessant om meer inzicht te krijgen over de verschillende genocides en dat het dus zo weer kan gebeuren. Dit is altijd hetgeen wat wordt vermeden. Nooit krijg je informatie wat er exact is gebeurd in bijvoorbeeld een land als Rwanda. Ik denk dat de meeste mensen niet eens weten wat daar precies is gebeurd en hoe het heeft kunnen gebeuren. Misschien is dit wel omdat het eigenlijk veel te confronterend is dat we zelf hier niks mee hebben gedaan of op de verkeerde manier hebben gehandeld. En natuurlijk is het ook ver weg en hebben we geen belang bij dat land. Hetzelfde geldt voor Nederlands-Indië en de oorlog in Vietnam. Nooit had ik k verwacht dat iemand verslaafd kan raken aan het doden van andere mensen. Dat is ook wat er eigenlijk gebeurde in de vernietigingskampen.
Ik heb op het gebied van psychologie en sociologie veel geleerd. Sommige zaken op dat gebied wist ik wel of had ik wel eens van gehoord. En mijn eigen redenatie sluit daar ook een heel stuk op aan. Vanuit mijn werk moet ik veel handelen om in verschillende omstandigheden met verschillende type mensen om te gaan. Ook de grote lijnen uit de geschiedenis zijn mij nu duidelijk. Ik zie nu meer in hoe bepaalde dingen tot stand zijn gekomen en hoe deze dingen uit de geschiedenis zijn ontstaan. Zoals ik hierboven heb omschreven heb ik veel geleerd over hoe de machtspelletjes van toen en nu geregeld worden. Daarnaast probeer ik altijd zo min mogelijk verwachtingen te hebben zodat ik overal open en onbevooroordeeld in sta. Ik ga dan vaak af op wat mijn hart mij ingeeft. Hierdoor was ik dan ook verrast door de plekken die wij hebben bezorgd. Ik ben blij dat we niet alles vanuit de insteek van het slachtoffer hebben bekeken maar ook naar plekken zoals Ysselsteyn en Wewelsburg zijn gegaan. Ik heb ontzettend veel geleerd niet alleen op het gebied van de oorlog en de psychologie. Maar ook om mezelf meer open te stellen voor andere interesses en onderwerpen. Het heeft er bij mij voor gezorgd dat ik nu met een ander perspectief naar kan kijken. Mijn interesses naar onderwerpen als genocides en andere oorlogsmistanden zijn sterk aangewakkerd. Het verklaart een groot deel van wat ik aan menstypen tegen kan komen en tegenkom, in mijn werk en privé. Voor mijzelf wil ik in de toekomst nu automatisch meer weten over oorlog en/of genocides. Het zal voor mij nu belangrijk blijven om mij hiermee bezig te blijven houden. Ik wil dit kritisch doen en ook op zoek gaan naar achterliggende belangen. Om zo tot een overwogen oordeel te komen. Tot die tijd zal ik belangrijke plekken en musea blijven bezoeken. In ieder geval heb ik deze afgelopen maanden als bijzonder ervaren. Het beeld wat ik vooraf over deze minor had gehoord is zeker waar. Het was bijzonder de afgelopen maanden om mijzelf in dit onderwerp te verdiepen en de mooie wijze lessen te horen. Ik denk wel dat er geen andere periode in mijn leven voorbij zal komen dat ik mij nog zo intensief met een onderwerp aan de slag zal gaan. Dat ik in een korte periode de mogelijkheid krijg om zoveel plekken met dit onderwerp te bezoeken. Ik had graag nog meer willen horen en luisteren naar W. met betrekking tot dit onderwerp. Daarom vind ik het ergens ook heel erg jammer dat het nu klaar is. Mocht er gelegenheid zijn voor mij om toch even een stukje uit dit onderwerp mee te pikken dan ga ik dat zeker doen de komende tijd. Met name de kijk op maatschappij en ontwikkeling is toch een overeenkomst die ik zie bij W. en mijzelf. Met betrekking tot de geschiedenis wist hij meer maar op het gevoeld van denken en kijken naar de maatschappelijke samenleving bemerkte ik veel overeenkomsten.
Met name de kritische kant van het kijken naar veel zaken is iets waarvoor ik wil waken bij mezelf. Het op verschillende manieren een zaak bekijken is toch wel een hele mooie gave als je dat goed kan doen en goed kan verwoorden. Hier zal ik in de toekomst meer voor waken. En proberen mijzelf dit soort dingen aan te leren. Ik heb geleerd dat ik mij iets meer moet gaan verdiepen om alle kanten van een verhaal moet lezen, uit de geschiedenis, om het te begrijpen. Dit werd mij al duidelijk gemaakt door Beatrice de Graaf na een lezing van haar over de geradicaliseerde Poetin. Hieruit bleek dat tijdens dit radicaliseringsproces, hij de geschiedenis ook gebruikt voor zijn eigen propaganda omdat velen de eigenlijke geschiedenis niet kent. Vanuit mijn werk kijk ik ook altijd naar de geschiedenis van een verdachte. Ik vind dit altijd belangrijk om te achterhalen waarom hij/zij tot zoiets is gekomen. Misschien heeft tijdens het verhoor bij zo’n verdachte dit wel veel meer invloed dan de straf die hij/zij krijgt.
In deze minor heb ik vooral geleerd te kijken vanuit verschillende percepties en verschillende visies. Het heeft mij bewuster gemaakt dat ik dit eigenlijk al veel doe maar mij nu meer invullen gegeven om hier mee door te gaan. Hoe ik dit ga realiseren weet ik nog niet maar heb me wel beseft dat ik wel op de goede lijn zit. Eerst maar eens de studie af maken en voor mezelf goede keuzes maken om lekker te kunnen blijven werken. Aan pension denk doe ik nog niet. Ondanks dat deze minor in eerste instantie niks met mijn studie/ dan wel met mijn werk te maken heeft, zijn er ook heel veel raakvlakken. Door de afgelopen maanden is mijn interesse in dit onderwerp gegroeid en wil ik hier ook verder meegaan. Hoe weet ik nog niet maar daar zal ik de komende tijd invulling aan gaan geven.
A.