Mijn kennis is veel breder dan dat het eerst was. Aan het begin wist ik dingen die zijn gebeurd, zoals de concentratiekampen, dodenmarsen, verschillende slagen, verhalen van mensen. Maar ik miste altijd het stuk ‘waarom is dit gebeurd’. Nog steeds heb ik veel vragen over waarom bepaalde dingen zijn gebeurd maar heb hier nu wel meer kennis van. Dat maakt de cirkel rond. Verder heb ik natuurlijk ook meer kennis over de feiten. Als je deze minor niet gedaan hebt zul je snel meegaan in alles wat er gezegd wordt. Maar sommige dingen liggen ontzettend anders, en er wordt veel geëmotioneerd, in plaats van objectieve educatie. Ik vind dat wel echt ontzettend jammer en zorgwekkend. Want als dit het gemiddelde niveau is van oorlog-educatie… Ik kan dan ook zeker concluderen dat mijn kennis van 5% is gegroeid naar zeker wel 90%. En dat is een hele grote positieve stap.
Mijn verwachting was meer kennis op doen van de mentale nasleep van de oorlog en hoe we dit alles terug zien in het heden, en het leren parkeren en met een nieuwe blik ergens naar kijken. Ik denk dat de minor volledig aan deze verwachtingen heeft voldaan. Sowieso deze mentale nasleep heb ik veel over geleerd, maar interessanter nog; hoe waren mensen mentaal in staat om deze dingen te doen. Ik was vooral gericht op de mentale schade van alle ‘slachtoffers; de Joden’, maar juist deze schade bij de ‘dader’ heb ik ook veel over geleerd. En dat vind ik misschien nog wel interessant. Wat mij vooral is bij gebleven is dat wij een documentaire keken en dat iemand veel moorden had gepleegd in de oorlog en dat was normaal, en toen de oorlog voorbij was dit weer een misdrijf en mocht je het niet meer doen. Wat zijn hiervan dan de effecten op de mens en mogen we dat dan eigenlijk vragen. Verder heb ik ook zeker geleerd over hoe de oorlog nu nog zijn invloed heeft in het heden. Voornamelijk over wat het beeld is van wat mensen van de oorlog hebben en hoe dat wordt herinnert en herdacht. Daarnaast leren parkeren…. Tja wat kan ik erover zeggen. Als ik kijk naar hoe ik binnen kwam en nu aan het eind ben ik hier zeker in gegroeid, maar ik ben snel geneigd om te reageren vanuit mijn primaire emotie. Dit zal altijd wel een onderdeel van mij blijven maar ik vind dat ik mij op sommige momenten goed heb in gehouden met reageren.
Voor mijn handelen in de toekomst heb ik veel geleerd over het menselijk gedrag en hoe veel dingen allemaal in ons hoofd zitten. Dat liefde, en geweten eigenlijk niet bestaan en dat de beste manier om agressie te verminderen empathie is. Het heeft voor mij invloed gehad op mijn manier van denken. Daarnaast minder snel oordelen over mensen en hun gedrag. Bij ‘slechte’ dingen kan je namelijk (vaak) spreken van een radicaliseringsproces, en dit is natuurlijk te betrekken op de oorlog, maar denk dat dit in het dagelijks leven ook voorkomt.
Dat was het dan, alle excursies, toetsen, reizen, momenten samen, het verslag, het is toch jammer om het echt af te sluiten. Ik ben aan de Tour Terres de Mémoires begonnen met veel enthousiasme. Ik weet nog dat ik las op de site van de minor dat het vooral ging om beleven en op die manier leren. In eerste instantie vond ik het een beetje gek maar vooral heel spannend en leuk. In mijn vrije tijd bezoek ik ook graag musea en andere dingen uit de oorlog. Ik had alleen niet verwacht hoe belangrijk het zou zijn om op de locaties te komen. Dat is echt zo’n uitkomst geweest. Je beleeft dan daadwerkelijk.
Met alleen theorie leer je natuurlijk ook, maar nu wordt het plaatje compleet. Het cirkeltje wordt rond. En sommige dingen kan je gewoon niet overbrengen doormiddel van theorie. Daar heb je beleving bij nodig, en dat heb ik tijdens deze minor ook wel echt ervaren. Ik heb alleen wel spijt dat ik tussendoor niet dingen heb genoteerd in mijn notities. Tijdens de lessen schreef ik wel altijd mee, alleen heb ik daar eigenlijk niks meer mee gedaan. Ik had beter mee kunnen schrijven tijdens de excursies, maar dat is weer een leerpunt voor volgende keer. In mijn beroepspraktijk heeft het mij geleerd dat ik mijzelf moet blijven motiveren voor goed onderwijs. Onderwijs over de juiste kennis en feiten, dat is ontzettend belangrijk. Niet vallen in het emotioneren van mensen. Maar ik heb ook geleerd hoe belangrijk het dus is niet alleen te focussen op de theorie. Juist zorgen hoe kan ik mijn onderwijs op dezelfde manier overbrengen als dat ik dat heb ervaren tijdens de minor. Ik heb nog niet helemaal een invulling over hoe ik dit wil gaan doen, maar ik wil mij hier wel bewust van blijven.
Daarnaast zei W. aan het begin dat veel mensen niet meer gezellig zijn op verjaardagen. Ik weet nog dat ik dat toen best raar vond en niet echt begreep, maar ik snap het nu helemaal. Maar ik weet zeker dat ik nog wel gezellig ben, maar dat het probleem echt ligt bij het plebs dat rondloopt en niet de feiten onder ogen willen komen. Het heeft me naast alle leermomenten ook gewoon ontzettend veel plezier op geleverd. Ik ben nog NOOIT met zoveel plezier naar school gegaan! En de reizen die je maakt met de groep is zo leuk. Je leert mensen kennen op een manier dat je dat normaal niet doet, je maakt dingen met elkaar mee die je met andere mensen niet mee maakt. Dat is gewoon heel bijzonder.
Voor mij heeft deze minor écht een van de mooiste momenten uit mijn 22 levensjaren opgeleverd.
En daar
ben ik W. en de rest van de groep vreselijk dankbaar voor.
Untergruppenführer R.